Jueves, 26 do Marxo, San Braulio
Esa noite O Señor de Manderley, incansable, pero ben afeitado, mandó a suos homes cavar a segona linia de foso paralela a prima linia, e llenose de Flüido a prima linia e de Varon Dildo a segona linia, e todos pensaron “probes bitxos os que caigan aquí”. E os homes de O Mio Caballero e o Conde Racogonius, tambén todos ellos ben afeitados, calibraron as catapultas e trebuchetes pera que os proyectiles foeran a caer xusto sobre ambas linias de foso, tuto para matxacar aos bitxos, que de seguro iban a ser moitos y en manada.
E para evitar que sacercaran deprisa as murallas, pusieronse por orden dos Caballeros Don Ferran do Yelmo Tieso e Don Ruben da Calva Blonda picas ben afiladas como terça linia paralela aos fosos, para reventar aos bitxos, queran redondos e gordos, e con cuerníbulos gangosos e moqueantes. Ansí asegurabamosnos que os bitxos que lograran pasar os dos fosos foeran frenados mentras desde as muralhas os forrábamos a fletxazos e dardazos e venablazos e escupitajos … Perque si chegaban a pie das muralhas, ya sabían lo que esperaba·es: caçuela tras caçuela de o que ya sabeis. Pero o que no se esperaban eran os pedos pestosos, do cuales o nostro Alquimista bilbilitano había fecho más de mil, con a ajuda inestimable de moitas mulheres. E os ninhos, as mulheres e os homes habían meado en cubos, e suos orines foeron as caçuelas, prestos a ser vertidos sobre os bitxos cuando chegaran a pie de muralha, si es que podían …
Mais ese dia os Bitxos Verdes no atacaron. E no sabíamos per qué. Algo estaban tramando, de fixo. E O Mio Caballero reuniose con O Señor de Manderley e o Conde Racogonius, e dexidieron mandar un espía que sacercara a os cuarteles dos bitxos, pera ver qué tramaba e qué nos tenía preparado O Gordo Cabron. Varios Caballeros ofrexieron·se voluntarios, e tambén Cipriana a guerrera, ben afeitada ella, pos esta seguía faciéndole oxitos a Don Ferrán e quería queste viera o valiente quera. E a Cipriana dixo que un home no pasaría desapercibido, pero una mulher sí, anque foera una mala bestia parda, como ella. E quiba ella, y no se hablaba mais. E dio un puñetaço a mesa, e partiola. E todos os Caballeros dixeron que vale, quiba ella, e que probe deo bitxo que cruçase·se en suo camino.
E a espia Cipriana partio a espiar, perque importante era saber qué esperaba a nos … (continuará).
POST SCRIPTUM: ROSENDO, “Veo, veo, mamoneo”; Racogonius Pure Oil #8, variación “C”, Naranja-Ciprés; Joserra “Kilix” (muestra); Alpha Outlaw Arctic Fox; Suribachi; Mühle R89 + Ikon OSS; Bolzano #1; Daisho “Sandal Oud”; LEA Classic; Daisho “Rose Triumph”.
Y el viejo Rosendo alegrándonos el día …
Que no nos falte el humor, sobre todo en tiempos convulsos …